Warkah

Assalammualaikum...

Awak,
Ini saya tulis waktu sedang mengadap komputer di pejabat.
Kerja yang tak banyak, membuatkan fikiran saya jauh melayang pada awak.
Jangan tanya kenapa, sebab saya sendiri tak punya jawapan pada soalan itu.

Awak,
Saya tak tau macam mana nak beritahu pada awak apa yang ada dalam hati saya.
Sebab saya sendiri tak sedar semenjak bila hati ini berubah rasa. Susah nak
faham sebenarnya. Walaupun puas saya fikir-fikirkan.
Jawapannya tetap saya tak jumpa. Yang saya tahu, yang saya sedar saya sukakan
awak sebab, saya boleh harapkan awak. Perempuan, awak. Yang dicari adalah lelaki yang boleh disandarkan harapan. Lelaki yang boleh membantu dan melindungi waktu susah. Dan semua itu saya jumpa pada awak. Terima kasih atas semua pertolongan dan bantuan awak pada saya.

Awak,
Saya ingat lagi setiap perkara yang saya harapkan bantuan dari awak. Saya ingat lagi macam mana tenangnya awak saat saya menggelabah dan hampir menangis. Awak, saya ingat waktu saya beritau ayah sakit dan masuk hospital. Saat itu air mata saya dah nak mengalir dari kolam air mata ni. Tapi waktu awak call saya cakap dengan tenang, tiba-tiba ketenangan itu jua singgah pada saya. Betul kata orang, sikap positif akan menjadikan orang-orang sekeliling kita juga positif.
Tak lama lepas tu, awak tidur kat rumah saya. Erm... mula-mula saya terkejut awak nak tidur rumah saya. Kan waktu awak call saya awak kata, awak balik tidur kat rumah. Tapi, saya tak kisah. Saya ambilkan bantal lagi. Pagi itu, saya lupa awak ada kat rumah saya. Saya selamba je pakai baju tidur depan awak. Awak, dengan awak saya selesa je. Saya tak rasa saya perlu jadi orang lain depan awak.
Saya boleh jadi siapa diri saya yang sebenarnya.

Awak,
lepas tu kes kereta saya. Terima kasih banyak-banyak sebab sudi menolong. Kalau tak saya tak tahu macam mana nak selesaikan masalah saya tu.
Maaf sebab menyusahkan awak. Dari petang hari Rabu itu saya dah susahkan awak. Saya tak akan lupa sampai bila-bila pasal petang itu awak. Itulah masa paling dekat awak berdiri di sisi saya. Kalaulah awak tau apa yang saya rasa...saya dah tak mampu berdiri lagi saat itu. Itulah hari yang saya paling suka tengok awak. Kemas. Tapi, saya tetap tak mampu nak pandang mata awak. Awak pun sama. Bila saya pandang awak, awak larikan mata awak.
Entahlah.Lepas tu, awak payungkan saya sampai ke kereta. Awak, saya tak mintakpun. Saya tak kisah kalau berhujan sikit. Alah, dah nak balik rumah pun time tu. Tapi awak kejar saya dari belakang untuk payungkan saya. Sampai kawan saya kata, kesian awak basah sebab nak payungkan saya. Rasa bersalah pulak saya. Tapi dalam masa yang sama, saya terharu awak treat saya macam tu.
Terima kasih sekali lagi.

Awak,

hari sabtu tu awak janji temankan saya pergi betulkan kereta. Lepas hantar kereta ke bengkel, awak bawa saya pergi makan kat Kg.Baru. Yang saya tak boleh lupa, awak tanya saya… "Kenapa? Macam takut je" awak, saya tak takut kalau dengan awak. Cuma, saya tak biasa. Seumur hidup saya,
itulah kali kedua saya pergi makan kat Kg Baru.Lepas tu saya ikut je.
Sampailah awak nak pergi untuk appointment awak pukul 2 tu. Mula2 awak tanya saya macam mana. Tapi saya pun dah tak boleh nak fikir time tu. Kereta lambat lagi nak siap. Sampai awak kata nak bawak saya sekali untuk appointment awak tu. Aduh, rasa bersalah sangat saya menyusahkan awak. Akhirnya awak tanya kalau-kalau saya nak pergi rumah kawan. Awak hantarkan.
Nanti balik appointment, awak ambil saya. Awak, takutnya saya time tu. Rasa bersalah sangat. Sebab susahkan awak. Sebab tu saya tak henti-henti berterima kasih. Tapi awak kata hal kecik je tu. Terima kasih banyak-banyak. Saya ni dah banyak sangat terhutang budi. Tak tau macam mana nak balas.

Awak, Kadang-kadang saya rasa saya ni dah tak betul agaknya. Asyik awak je yang saya fikirkan. Asyik nama awak je yang saya sebut. Entah kenapa agaknya. Kawan saya kata, saya dah jatuh cinta. Saya dah angau katanya lagi. Mula-mula saya tak percaya. Sebab saya tak pernah jatuh cinta. Kalau suka-suka itu memang banyak barangkali. Atau, saya sebenarnya cuba nak menidakkan perasaan hati?! Entahla awak... apa yang saya tau sekarang ni, harapan saya biarlah awak juga merasakan apa yang saya rasa. Dan kalau kita punya rasa yang sama,tolonglah katakan pada saya awak. Sebab saya dah tak larat tertanya-tanya sendiri…….